Мамлакатимизда кексаларнинг ҳаёт даражаси ва сифатини янада яхшилаш, уларни моддий ва маънавий қўллаб-қувватлаш кўламини кенгайтириш, ёши улуғ инсонлар айниқса, уруш ва меҳнат фронти фахрийларини ижтимоий ва моддий қўллаб-қувватлаш масаласи мунтазам равишда давлатимиз ижтимоий-иқтисодий сиёсатининг муҳим устувор йўналишларидан бири ҳисобланиб келган.
Азал-азалдан кексаларимиз қариси бор уйнинг париси бор дейдилар, Бу мақолнинг қанчалар ҳаётий эканини яққол ҳис қилаяпман. Нуроний отахон ва онахонлар билан хонадонларимиз файзлидир.
Мамлакатимизда кекса фуқароларга давлат ва жамият томонидан диққат-эътибор, ғамхўрлик кўрсатишни ошириш ҳамда уларни ижтимоий муҳофаза қилишни, моддий ва маънавий қўллаб-қувватлашни янада кучайтириш мақсадида 2002 йил Ўзбекистон Республикасида “Қарияларни қадрлаш йили” деб эълон қилинган.
Истиқлолимизнинг дастлабки йиллариданоқ бозор иқтисодиётига ва фуқаролик жамиятига асосланган ҳуқуқий демократик давлат барпо этиш, инсон ҳуқуқ ва эркинликлари, қонуний манфаатларини таъминлаш, ҳеч кимдан кам бўлмайдиган ҳаёт даражасига эришиш, тинчлик-осойишталикни таъминлашдек улкан мақсадларга эришишда ўз йўлимиз белгилаб олинди.
Инсон ўзи туғилиб ўсган маконда оламни англашни бошлайди. Бу маконда унинг ота-боболари руҳи ҳукм суради. Вақт ўтган сари инсоннинг ўзи ҳам мозийнинг бир бўлагига айланар экан унинг онгў-шуури шу оламни манзил тутган аждодлар руҳи билан чўлғаниб боради.
Ҳалқимизда азалдан ёши улуғ инсонларнинг ҳурмати жойига қўйиб келинган. Бежизга юртимизда “Қариси бор уйнинг париси бор” дейишмайди. Улар бор жойда тўкинлик, тинчлик ва осойишталик бўлади. Бирор эзгу ишга қўл урмоқчи бўлсак, аввало кексаларимизнинг фотиҳаларини олишга, панд-насиҳатларига амал қилишга ҳаракат қиламиз. Чунки нуроний отахон ва онахонларимизнинг дуоси билан бошланган барча ишларимиз хайрли бўлиши ҳаётда ўз тасдиғини топган.
Ҳалқимизда азалдан ёши улуғ инсонларнинг ҳурмати жойига қўйиб келинган. Бежизга юртимизда “Қариси бор уйнинг париси бор” дейишмайди. Улар бор жойда тўкинлик, тинчлик ва осойишталик бўлади. Бирор эзгу ишга қўл урмоқчи бўлсак, аввало кексаларимизнинг фотиҳаларини олишга, панд-насиҳатларига амал қилишга ҳаракат қиламиз. Чунки нуроний отахон ва онахонларимизнинг дуоси билан бошланган барча ишларимиз хайрли бўлиши ҳаётда ўз тасдиғини топган.
Кексаларни ҳурмат қилиш, уларга эътибор ва ғамхўрлик кўрсатиш жамиятимизнинг ўзига хос юксак маънавий ва маданий белгисидир. Ўзбек халқига азалдан хос бўлган бундай юксак фазилатлар истиқлолимизнинг дастлабки йилларидан мамлакатимизда давлат сиёсатининг устувор йўналишларидан бирига айланди.
Ўтган “Соғлом бола йили” ҳам ютуқларга бой йил сифатида Ўзбекистон тарихи саҳифаларида ўчмас из қолдирди. Мустақилликнинг дастлабки йиллариданоқ Ўзбекистонда “ислоҳот ислоҳот учун эмас, ислоҳот инсон учун, инсон манфаати учун” тамойили илгари сурилди ва у изчиллик билан амалга оширилмоқда.
Юртимизда нуронийларга алоҳида ҳурмат-эҳтиром кўрсатилаётганлиги, уларнинг саломатлигини асраш ва ҳаётий тажрибаларидан унумли фойдаланиш келажагимиз эгалари бўлмиш ёшларимизнинг порлоқ келажагини таъминлашга хизмат қилади.
Жисмоний, ақлий, руҳий ёки сенсор (сезги) нуқсонлари борлиги туфайли турмуш фаолияти чекланганлиги муносабати билан қонун ҳужжатларида белгиланган тартибда ногирон деб топилган ҳамда ижтимоий ёрдамга ва ҳимояга муҳтож шахслар ногирон ҳисобланади. Статистик маълумотларга кўра, дунё давлатларида қарийб 1 миллиардга яқин ногиронлар яшайди.
Маълумки, миллий қадриятларимиздан бири ёши улуғ инсонларни қадрлашдир. Зеро, кексаларнинг олтин ўгитларига амал қилиб яшаш комиллик, турмуш фаровонлигимиз ва тинчлик-осойишта ҳаётимиз гаровидир.